uśmiechnięty przewodnik akceptacji

-
spojrzałam na siebie w lustrze
i uśmiechnęłam się
do mojej cery trochę ziemistej
do tego miękkiego nieśmiałego podbródka
do ramion czasem zbyt męskich
do bulgoczącego brzucha z fałdkami
do ud leżących szeroko na fotelu
do stóp ze skórą zniszczoną od chodzenia boso
do siebie po prostu
bo czemu miałabym tego nie robić
skoro to ja

Komentarze

Prześlij komentarz

To się czyta:

* * *

-
półsłówka o kolorach pogodzie i wakacjach gdy pani piłuje mi  paznokcie a wszystko co chciałabym to wykrzyczeć jej w twarz jak bardzo za tobą tęsknię i że mam dość twojej twarzy w mojej głowie wbić te piękne paznokcie w twoje ramiona i tulić na śmierć - może pani zna lekarstwo na moje męki? - każdy kolor świetnie wygląda na takiej pięknej płytce 
Czytaj więcej

* * *

-
tak bardzo muszę się powstrzymywać by nie porwać cię w ramiona by nie opleść cię długimi rękami jak konarami zamykam więc oczy by zmylić siebie samą a łodygi nakierować na mnie i mój mikrokosmos bo gdybym pozwoliła sobie być i płynąć w tym upojeniu po niebie przestraszyłbyś się a reszta spojrzała krzywo jakbym była niesfornym zwierzątkiem chcącym się tylko bawić
Czytaj więcej

Haśka

-
słucham wierszy Haśki i płaczę płaczę tak mocno jakbym chciała na nowo wzniecić żałobę w mym sercu w ogóle często płaczę po Haśce albo przez nią przez ból którym ociekała głód wiedzy którym była przesiąknięta wreszcie przez pragnienie miłości to ostatnie dzielę razem z nią może dlatego właśnie wolę wiersze białe
Czytaj więcej