* * *

-

chłód owiewa moje ósme piętro
i mnie
rozpościerającą ramiona w dwie strony świata

północ
nic już dla mnie nie oznacza

południe
dom trwały niczym pieśni Horacego

wschód
mam przed oczami nadzieję i szanse niezliczone

zachód
opoka moja o którą oparłszy plecy zmęczone
zasypiam

chłód owiewa moje ciało uśpione
i ósme piętro
z którego widać wiele

Komentarze

Prześlij komentarz

To się czyta:

* * *

-
półsłówka o kolorach pogodzie i wakacjach gdy pani piłuje mi  paznokcie a wszystko co chciałabym to wykrzyczeć jej w twarz jak bardzo za tobą tęsknię i że mam dość twojej twarzy w mojej głowie wbić te piękne paznokcie w twoje ramiona i tulić na śmierć - może pani zna lekarstwo na moje męki? - każdy kolor świetnie wygląda na takiej pięknej płytce 
Czytaj więcej

* * *

-
tak bardzo muszę się powstrzymywać by nie porwać cię w ramiona by nie opleść cię długimi rękami jak konarami zamykam więc oczy by zmylić siebie samą a łodygi nakierować na mnie i mój mikrokosmos bo gdybym pozwoliła sobie być i płynąć w tym upojeniu po niebie przestraszyłbyś się a reszta spojrzała krzywo jakbym była niesfornym zwierzątkiem chcącym się tylko bawić
Czytaj więcej

Haśka

-
słucham wierszy Haśki i płaczę płaczę tak mocno jakbym chciała na nowo wzniecić żałobę w mym sercu w ogóle często płaczę po Haśce albo przez nią przez ból którym ociekała głód wiedzy którym była przesiąknięta wreszcie przez pragnienie miłości to ostatnie dzielę razem z nią może dlatego właśnie wolę wiersze białe
Czytaj więcej