zabawa na podwórku

robotnicy już poszli

wychodzę więc z ukrycia

na oblane żarem podwórko 

stopy ślizgają mi się po mokrej ziemi

zupełnie jak wtedy gdy rozbiłam w kuchni kubek z gorącą herbatą

chwytam pomarańczową cegłę

odpryśniętą i zapomnianą przez świat

rysuję nią sobie marzenia

licząc że wizualizacja przybliży ich spełnienie

patrzę nieufnie na węże

przygniecione masywnymi kamieniami

przez które cielska biegną litery

tworzące napis GAZ

czekam aż ktoś przyjdzie

i się ze mną pobawi