Nie-Boska Poezja

półsłówka o kolorach pogodzie i wakacjach gdy pani piłuje mi  paznokcie a wszystko co chciałabym to wykrzyczeć jej w twarz jak bardzo za tobą tęsknię i że mam dość twojej twarzy w mojej głowie wbić te piękne paznokcie w twoje ramiona i tulić na śmierć - może pani zna lekarstwo na moje męki? - każdy kolor świetnie wygląda na takiej pięknej płytce 

całkiem to miłe wrócić do starych piosenek do starych wierszy do starych wspomnień ale o ile lepiej posłuchać swojego bicia serca z sekundy na sekundę cenniejszego napisać coś nowego i odkryć tę miłą nową stronę siebie być jak to miło powiedzieć sobie pod nosem lub krzyknąć jestem czy to nie piękne? jestem tu i teraz cenniejsza niż kiedykolwiek tak dobrze przytulić to bycie i ucałować bo piosenki wiersze i wspomnienia poczekają a moment ulotny jak oddech nie jest najlepszy w czekanie tak żal byłoby go przegapić

w twej słodkiej codzienności nie zapominaj o tych którym gorzko bo jeden uśmiech już wystarczy by osłodzić i rozpromienić życie gorzkie przez samotność

lato było upalne a ona z pozoru samotna chodziła wieczorami nad wodę pływać w zimnej rzece by zmyć całodzienny kurz zalegający w miękkich łukach jej ciała i na powiekach z pozoru samotna lecz wypełniona głosem dotykiem wspomnieniem tym czego nie da się tak po prostu pozbyć pływając w zimnej rzece

czytałam gdy nadeszło natchnienie wzięłam więc słowa i zaczęłam pisać wiersze tak inne że wręcz nie moje kim się stałaś?! krzyczą do mnie obcym głosem obcym lecz pięknym

nie chciałeś cierpieć w imię miłości zdarza się bo jakże milej iść prostą drogą dochodząc do celu pozornie tego samego lecz czy na pewno jest to wzrastanie a nie ucieczka?

czuję jak ta struna o której zapomniałam ze smutną łatwością brzęczy uporczywa niczym niedzielny dzwon przypominający że musisz jeszcze pójść do kościoła chociaż nogi takie ciężkie tak dłoń ociężała kierowana na papier albo na tę przeklętą klawiaturę pisze bo struna nie daje spokoju jak sumienie przecież tak nauczono w dzieciństwie i w sumie czujesz nawet że ma to sens a sensu już tak długo brakowało

rozdrażnienie pali mnie w język mam na nim krostkę bo znowu mnie obgadujesz