* * *
nie znam już drogi do domu
ale wiem
jak to jest płakać do opuchniętych powiek
nie móc spojrzeć komuś prosto w oczy
oszaleć pijąc wino smutku za szybko
rozmyślać o spacerze leżąc w łóżku nad ranem
i jechać pół dnia by usłyszeć że mogę wracać
do domu
Komentarze
Prześlij komentarz